Η εμπειρία μου σε δημόσιο νοσοκομείο

Δημοσίευση: 17 Φεβρουαρίου 2014
Τροποποίηση: 8 Απριλίου 2014

Με χαλάει που οι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία έχουν συμπεριφορά απόλυτου μονάρχη. Πρέπει να τους περιμένεις όρθιος σε ανύπαρκτες αίθουσες αναμονής, συχνά επι ώρες για να ακούσεις μονολεκτικές απαντήσεις συχνά προσβλητικές

#2 Δημοσίευση: 17 Φεβρουαρίου 2014

Εγω συμφωνώ με το Σίμο. Γιατροί είναι έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη. Πρέπει να έχουν άλλη συμπεριφορά απέναντι στον κοσμάκη

#4 Δημοσίευση: 17 Φεβρουαρίου 2014

εγώ δεν συμφωνώ με τα όσα λέτε. τα δημόσια νοσοκομεία δεν είναι ’ξενοδοχεία’. Ναι, τα μεσα των δημόσιων νοσοκομείων είναι πενιχρά. αλλά-οι περισσότεροι τουλάχιστον- δουλεύουν με αυταπάρνηση από τους γιατρούς μέχρι τις κοπέλες για την καθαριότητα.

#6 Δημοσίευση: 26 Φεβρουαρίου 2014

Βρέθηκα στον Ευαγγελισμό μετά από τροχαίο. Οι γιατροί όλων των ειδικοτήτων ήταν από πάνω μου στα επείγοντα και έκαναν τα πάντα ταχύτατα για να αποκλείσουν κάθε πιθανό τραυματισμό. Το νοσηλευτικό προσωπικό επίσης εξαιρετικό, με στήριζαν ψυχολογικά, που ήμουν στα πρόθυρα κατάρρευσης επειδή δεν ήξερα σε τι κατάσταση βρίσκονταν τα παιδιά μου, τα οποία μετά το τροχαίο είχαν μεταφερθεί στο Παίδων. Τηλεφώνησαν μάλιστα εκεί για να μάθουν πώς ήταν και να με ενημερώσουν.
Όταν ανέβηκα στον όροφο νοσηλείας, άλλαξε τελείως το σκηνικό. Οι περισσότερες νοσοκόμες ήταν αγενείς, μέχρι και επιθετικές και σαδιστικές, έβγαζαν όλα τους τα νεύρα στους ασθενείς… Οι γιατροί δεν εμφανίζονταν ποτέ και όταν εμφανίζονταν, δεν έδιναν σημασία σε όσα τους έλεγες… άλλος κόσμος!
Στο Παίδων από την άλλη δεν είχα κανένα παράπονο (πέρα από το γραφειοκρατικό κομμάτι). Λειτούργησαν άψογα και ταχύτατα, έκαναν αμέσως σε ένα χειρουργείο στο γιο μου πράγματα που σε ιδιωτικό νοσοκομείο θα τα έκαναν σε δύο και τρία ξεχωριστά χειρουργεία και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Οι νοσοκόμες ήταν πολύ γλυκές και η πτέρυγα ανακαινισμένη (εξαιτίας ιδιωτικής χορηγίας).

#8 Δημοσίευση: 1 Μαρτίου 2014

Σίγουρα οι εμπειρίες διαφέρουν, ανάλογα με την περίπτωση και το που έπεσε ο καθένας. Το θέμα της ενημέρωσης των συγγενών όμως, και το ατελείωτο περίμενε για να δεις το γιατρό νομίζω ότι είναι εξαιρετικά διαδεδομένο. Σε αυτό το κομμάτι πως ήταν οι εμπειρίες σου?

#10 Δημοσίευση: 1 Απριλίου 2014

Πρόσφατα επισκεφθήκαμε τα επείγοντα του «Αγλαϊα Κυριακού» ένα βράδυ για ράμματα στον γιό μου (4,5 χρονών). Η Γραμματία μας έδωσε χαρτάκι με την σειρά προτεραιότητας για το χειρουργικό τμήμα. Σε μισή ώρα είχαμε τελειώσει, χωρίς πολλά πολλά κλάματα ή ατελείωτη καθυστέρηση.

Μου έκανε πολύ εντύπωση αυτή η εικόνα ενός δημόσιου νοσοκομείου, μετά από αυτά που ακούμε στην τηλεόραση.

Επίσης μας δώσανε και τυπωμένες τις παρακάτω πληροφορίες που ίσος φανούν χρήσιμες σε κάποιον…

Οδηγίες σε περίπτωση χτυπήματος κεφαλής

Παρακολούθηση από τους γονείς ή κηδεμόνες σε περίπτωση χτυπήματος κεφαλής για 1 με 2 εικοσιτετράωρα.

Το παιδί πηγαίνει στο νοσοκομείο εάν παρουσιάσει:
1. Βαθμιαία απώλεια αισθήσεων
2. Σπασμούς
3. Αδυναμία ή δυσκολία να κινήσει πόδι ή ένα χέρι
4. Εμετούς πάνω από 3 – 4 φορές μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα
5. Όταν κοιμάται να το ξυπνάμε κάθε 2 -3 ώρες για να δούμε αν αντιδρά φυσιολογικά και μόνο αν αντιδρά να το αφήνουμε να κοιμηθεί ξανά.

Σε περίπτωση επιδείνωσης της κατάστασης του ασθενούς ή όταν υπάρχει υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά πρέπει οι γονείς ή οι κηδεμόνες να επικοινωνήσουν με τον εφημερεύοντα γιατρό ή να ξαναπάνε το παιδί στο Νοσοκομείο για επανεξέταση.

Να αποφεύγεται η σωματική κόπωση.
Ελαφρό διαιτολόγιο.
Να μην κουράζονται τα μάτια (T.V. διάβασμα κλπ)

Τα ράμματα κόβονται μετά από ραντεβού τις πρωινές ώρες στα τηλέφωνα 210 7785214 – 210 77 14821 – 210 7714 831 και ένα 4ψήφιο που δεν θυμάμαι.

Ευχαριστώ

#12 Δημοσίευση: 3 Απριλίου 2014
Τροποποίηση: 3 Απριλίου 2014

Λάκη να σου αναφέρω ότι η εικόνα στα ιδιωτικά νοσοκομεία είναι τελείως διαφορετική!

Για θα κόψουμε τα ράμματα του γιού μου, το δημόσιο νοσοκομείο είχε αναμονή πάνω από μια εβδομάδα, οπότε πήγαμε στο Μητέρα. Εξαιρετικό περιβάλλον, με παιχνίδια, βιβλία και ένα ρομποτάκι για τα παιδιά, ώστε να ξεχνούντε.

Δεν χρειάστηκε να κλείσουμε ραντεβού, απλά πήγαμε στον χειρουργό και έκοψε τα ράμματα. Εντάξει το πληρώσαμε αλλά εξυπηρετηθήκαμε.

Τώρα βέβαια θα μου πεις ότι μια ζωή πληρώνουμε τις ασφαλιστικές μας εισφορές και δεν είναι ισάξιες οι παροχές. Αναρωτιέμαι αν ποτέ θα γίνουν….

#14 Δημοσίευση: 23 Απριλίου 2014

κυριε gpap έχω μια πολύ καλή εμπειρία από δημόσιο επαρχιακό νοσοκομείο…..

επ’ ευκαιρίας μιας οφθαλμολογικής επέμβασης της ηλικιωμένης μητέρας μου, βρέθηκα σε δημόσιο νοσοκομείο την προηγούμενη χρονιά…. Ενδεικτικό της κρίσης ήταν η έλλειψη φαρμάκων (χρειάστηκε να πάρουμε τα φάρμακα της από το σπίτι)…… όμως κατά τα λοιπά δεν έχω λόγια για την εξυπηρέτηση…. οι νοσοκόμες όλες ήταν γλυκύτατες …. δεν βαρυγκομούσαν παρά το γεγονός ότι κάποιες φορές πέρα από τα άλλα καθήκοντά τους βοηθούσαν ηλικιωμένες κυρίες που δεν είχαν συνοδούς…..Τελικά η χειρότερη κρίση δεν είναι η οικονομική…………..

#16 Δημοσίευση: 26 Ιουνίου 2014

Αναλόγως των συνθηκών στο κάθε νοσοκομείο ξεχωριστά, διαμορφώνεται και η συμπεριφορά γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού. Οι εμπειρίες του καθενός μας στα νοσοκομεία είναι διαφορετικές. Πάντως ο αγώνας που καταβάλλουν όλοι, ασθενείς, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό είναι μεγάλος κια ηρωικός, αφού το Υπουργείο Υγείας ουσιαστικά μένει απέξω από όλη αυτή την ιστορία…..

#18 Δημοσίευση: 2 Ιουλίου 2014

Η εικόνα – παρά την σοβαρότητα του περιστατικού – είναι ονειρική αλλά συχνή από την πολύ καλή συμπεριφορά που επιδεικνύουν αρκετές φορές γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό. Μακάρι να ίσχυε αυτό σε όλες τις περιπτώσεις που δεν είναι τόσο σοβαρές. Γιατί η περίθαλψη έχει να κάνει πάνω απ΄όλα με την ανθρωπιά.

#20Δημοσίευση: 30 Σεπτεμβρίου 2014

Δεν υπαρχει χειροτερη εμπειρια απο το να βρησκεσαι στα επειγοντα σε δημοσιο νοσοκομειο οι γιατροι προσπαθουν να κανουν τη δουλεια τους οσο γινεται καλυτερα αλλα αντιμετωπιζουν προβληματα με τους ασθενεις που ειναι παρα πολλοι με τις υποδομες που δεν υπαρχουν τρισαθλιες τουαλετες μιλαω για το καρδιολογικο του Τζανειου στο παλιο τρισαθλιο χτηριο με κατσαριδες παντου με βρωμικες τουαλετες με παρα πολλα κρεβατια στο θαλαμο. Μετα απο αυτο εκανα ασφαλεια ζωης και προτιμω να μη παρω δυο μπλουζες αλλα να εχω μια αξιοπρεπη διαμονη αν χρειαστει ποτε. Δεν φταινε οι γιατροι ειναι λιγοι, δεν φταινε οι νοσηλευτριες ειναι ανηπαρκτες δεν προσλαμβανουν προσωπικο θελουν να ριξουν τοσο το επιπεδο που να στραφουν ολοι στον ιδιωτικο τομεα.